Ölümü ile Türkiye'yi yasa boğan edebiyatçı, yazar, gazeteci Nihat Genç'i tanır mısınız?
2018 ya da 2019 olmalıydı Yeditepe Üniversitesi'nde ders veriyordum. Öğrenci arkadaşlarıma "Nihat Genç'i tanır mısınız? Ne düşünüyorsunuz onun hakkında" diye sormuştum. Sınıfta bir sessizlik oluştu. Yanlış anımsamıyorsam bir öğrencim hakkında bir şeyler söyledi. Ama sınıfın geri kalanı Nihat Genç'i tanımıyordu.
Toygun ATİLLA
Hemen ilk iş telefona sarıldım. Nihat Genç ile gençleri tanıştıracaktım.
"Abi seni benim sınıftaki arkadaşlar tanımıyor. Sizi tanıştırayım dedim"
Kahkahayı bastı, "Aç o zaman hoparlörü tanışalım" dedi.
2-3 dakika telefondan da olsa gençlerle tanıştı, hasbıhal etti.
O gün şunu düşünmüştüm. Nihat Genç'i yeni genç neslin tanımaması ne büyük eksiklikti. Bu sadece o gençlerin sorunu değildi, bizim de sorunumuzdu.
Çünkü,
Nihat Genç namus demekti...
Nihat Genç, samimiyet demekti...
Nihat Genç, inandığını savunmak demekti...
Nihat Genç, vatan demekti...
Nihat Genç, Anadolu demekti...
Nihat Genç, Cumhuriyet demekti...
Biz gençlerimize bu değerleri üzerinde taşıyan bir Türk aydını ile tanıştıramamıştık.
Neyse ki, sonraki yıllar da kurucusu olduğu Veryansın TV'de daha geniş kitlelere ulaşabildi, insanlara dokundu...
Nihat Genç için onu tanıyanlar o kadar güzel şeyler yazdılar ki, üzerine daha ne yazılır bilemiyorum.
Ankara'ya her gidişimde, ortak dostumuz 15 Temmuz gazisi emekli emniyet müdürü Fatih Eryılmaz ve Nihat Genç ile bir araya gelirdik.
Onun tadına doyulmaz sohbetlerine orada tanık oldum.
Kızılay'da bir kahve köşesinde çay içtikten sonra koluna girip caddeyi geçerken, adımlarından biri oldum.
Bana "Sen güzel adamsın, güzel insansın" derdi. Ben de sevdiklerime ondan sonra "Güzel insan" diye hitap ettim. O cümlesidir bana miras.
Nihat Genç'in hemen hemen bütün kitaplarını okudum. Türk edebiyatına bir hikâyeci olarak katkısı çok anlamlıdır. Orda kalsaydı daha çok üretseydi diyenler çoğunluktadır.
O sonrasında ozanlığı seçti. Nefesi yettiğince konuştu, anlattı.
Dedim ya, o kadar güzel şeyler yazıldı ki onun arkasından.
Bana sadece komik bir hatıra kaldı anlatacak.
Kızılay'da koluma girip de sohbet ettiğimiz anlardan biriydi.
Yolda yürürken aniden durdu, gülmeye başladı ve bana döndü: "Ya Toygun biliyor musun, benim çok param olurdu. Neden olmadı biliyor musun?"
"Neden abi?"
"Ben kalkan balığını çok seviyorum. Param olduğunda bütün paramı kalkana yatırıyorum"
Bir söyledi bin güldü. Beraber güldük.
Hayattaki en büyük lüksü kalkan balığı yemekti. Emekli aylığını aldığında mutlaka gider bir kalkan alırdı.
O çok sevdiği kalkan balığını yemek için hiçbir zaman inanmadığı şeyler yapmadı.
Emekli aylığını bekledi. Maaşını o balığa yatırdı.
Nihat abi, namus demekti...
Nihat abi, samimiyet demekti...
Nihat abi, inandığını savunmak demekti...
Nihat abi, vatan demekti...
Nihat abi, Anadolu demekti...
Nihat abi, Cumhuriyet demekti...
Yaşasın Cumhuriyet.
patronlardunyasi.com
