İlkokul mezunu Pierre Cardin'in başarı öyküsü

Nuriye Akman'ın röportajı

Pierre Cardin, bir modacı olarak 65 yıldır gündemde. 1922 Venedik doğumlu. Beş çocuklu yoksul bir İtalyan ailesinin en küçüğü. İlkokul mezunu.

2 yaşında Fransa’ya yerleşti. Mutsuz bir çocukluk geçirdi. Anne ve babasından yeterince sevgi görmediği gibi, ırkçı Fransızların “Pis spagetticiler” aşağılamaları arasında büyüdü. Bu onun hırçın ve inatçı karakterine, büyük işler başararak herkese haddini bildirme motivasyonu aşıladı. 14 yaşında terziliğe başladı. İkinci Dünya Savaşı sırasında Kızılhaç’ta gönüllü olarak muhasebecilik yaptı. 1945’ten sonra dünyanın en ünlü tasarımcılarıyla çalışmaya başladı. Sonradan oluşturduğu dünya imparatorluğunda Kızılhaç muhasebe deneyiminden çok yararlandı. Bugün dünya çapında 900 lisansörü, 800 farklı ürünü, milyar dolarlarla ifade edilen inanılmaz bir serveti var. UNESCO elçisi. Fransız Akademisi üyesi. Türkiye’de Aydınlı Group’la imzaladığı strateji ortaklığı anlaşmasını kutlamak ve ilkini bu yıl Paris’te gerçekleştirdiği ‘Dünden Bugüne Pierre Cardin’ defilesi için İstanbul’daydı.

Defile öncesi, Çırağan’da kısa bir görüşme imkanı buldum. Bana göre giyimi son derece özensizdi. Beyaz pantolon, gri gömlek, siyah ayakkabı ve kırmızı çoraplar. Lüksün içinde yüzünce lüksün önemini yitirdiğine ilişkin tahminimi doğrulayan bir görüntü. Yorgun olduğundan mı, tercüman aracılığı ile konuşmamızdan mı, vaktin darlığından mı, yoksa yanlış beklentilerimden mi bilmiyorum, 84 yaşın bilgeliğinden damıtılmış cevaplar alabilme arzum hüsrana uğradı.

Lüks madde çeşitliliğini artıran insan olarak biliniyorsunuz. Adınızı taşıyan giysi ve aksesuarlarınız, restoranlarınız, yatlarınız, mobilyalarınız, otelleriniz, çikolatalarınız, saatleriniz, ayakkabılarınız, seramikleriniz var. Bu kadar çok lüks ürünün arasında acaba artık hiçbir şey lüks gelmiyor mu size?

Lüks madde bir ihtiyaç. Yaratıcı gücün hayatın seviyesini yükseltmesi açısından önemli. Bir gazetenin çok popüler olması gibi. Aynı hikayeyi yazan iki gazeteden biri daha lüks olduğu için satılır. Benim için artık öyle bir kavram kalmadı. Ben başkaları için çalışıyorum. Ben lüksün işçisiyim. Az bir şeyle yetinirim. Bana mesela bu Kampari şampanya yeter. (Elindeki kadehi göstererek)

Sizden başka bir moda imparatoru tanıyor musunuz?

Birtakım markalar olabilir; ama benim kadar farklı ürün gruplarında bu lüks meselesini taşıyabilen başka bir marka bilemiyorum.

İnanılmaz bir servete sahipsiniz. İstediğiniz her şeye sahip olmak sizi mutlu bir insan mı yaptı, mutsuz mu?

Evet hiçbir şeye ihtiyacım yok. Çalışmaktan, yeni bir şey ortaya koymaktan dolayı mutluyum. Muhakkak ki saraylarım vs. var; ama bunlar işimin neticesi. Ama ihtiyacım olduğundan dolayı değil. Minimum şeylerle yetinebilen bir insanım. Benim için önemli olan, çalışma ve faydalı olma isteğimi kaybetmemek.

Taşıdığınız şapkalarınızı çıkarsam, madalyalarınızı alsam elinizden ve sizi Pierre yapan şeyi sorsam?

Her şeye sıfırdan bir daha başlardım. Belki de bir çiftçi olurdum. Benim için önemli olan şey moda değil, başkalarına faydalı olacak bir işle kendimi meşgul etmektir. Bu benim için bir düşünce sorusu değil, bir yarın sorusu. Hiçbir şey olmasa da bir parça ekmek yeter bana. Benim için tatil diye bir kavram hiç olmadı. Hep faydasız b