İş insanı merhum Ali Durmaz'ın ölümünün 20. yıldönümünde çocuklarının gazetelere verdiği ilanın anımsattıkları

Toygun ATİLLA

GAZETELERDEKİ O ANMA İLANI

Bu sabah gazeteleri okurken dikkatimi çekti. 2004'te bu dünyadan göçüp giden iş insanı Ali Durmaz'ın evlatları Fatma Durmaz Yılbirlik, Hüseyin Durmaz ve Sinan Durmaz babalarının ölümünün 20. yılında duygusal bir ilan vermişti. 

İlanda, "Bugün onun ilkeleriyle yürürken, her adımda bıraktığı izleri takip ediyoruz. Bu topraklarda onun emeğini çoğaltarak onu anıyoruz" diyorlardı. 

Emek... 

O satırlardaki "emek" kelimesi en çok bana dokundu. 

Çok zamandır bu ülkede "emeğin" çok da önemsenmediğini düşündüm nedense. 

Sonra Ali Durmaz'ın hikayesini merak ettim. 

Emekle yoğrulmuş bir hayat ve bir eski Türkiye hikayesi ile karşılaştım. 

TORNA ATÖLYESİ İLE BAŞLADI İLKLERİ GERÇEKLEŞTİRDİ  

Bulgaristan'ın Işıklar adlı Türk köyünde 1935'te başlayan bir hayat, o yıllarda Türklere uygulanan asimile politikası yüzünden ailesi ile henüz 15 yaşında onu zorunlu göçe zorlamıştı. 

Bir torna atölyesinde başladı iş hayatı... 

Alın teri ve emekle adanan yıllar, Durmazlar Makine’nin kuruluşu ile taçlandı, tekstil makineleri üretti. 

İlkleri başardı. 

İlk kollu makası, Türkiye'nin ilk makine ihracatını gerçekleştirdi. 

İlk giyotin makası ile ilk hidrolik abkant presi de ilk lazer makinesini de o üretti. 

Bir torna atölyesi 2000'li yılların başında 25 bin ve 80 bin metrekarelik kapalı alanlara sahip Başköy ve Ataevler fabrikasına dönüştü. 

EMEK, ÜRETİM, LİYAKAT

Merhum Ali Durmaz'ı ailesi ölümünün 20. yılında anarken ben de onun hikayesi özelinde geçmişte emeğin, üretimin, liyakatin ve kalifiye insan gücünün kıymetli olduğu bir ülkeyi andım. 

Emeğin yerini alan rant sistemine lanet ettim. Derdi üretmek olması gereken bir toplumun, kolay yoldan zengin olma çarkına girmiş olmasına ah ettim. 

patronlardunyasi.com