Dondurmam Gaymak

“Dondurmam Gaymak” küreselleşen dünya ekonomisi karşısında çaresizce çırpınan küçük esnafın, bir dondurmacı özelinde traji-komik hikayesini anlatan bir film. Filmde, tragedya, komedya ve destanların beşiği olarak bilinen Ege Bölgesi"nde saklı kalmış oyunculuk geleneğinin perdeye aktarılması hedeflenmiş.

“... Eğer yeniden başlayabilseydim yaşama, İkincisinde daha çok hata yapardım. Dondurma yerdim doyasıya ve daha az bezelye Gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine...”
“Seksen Beş Yaş Şiiri” J. Louis Borges

BİR ŞEHİR TOPLANDI VE BİR FİLM YAPTI
Kendisi de Muğlalı olan yönetmen Yüksel Aksu, 2005 yaz döneminde uluslararası düzeyde bir sinema filmi için Muğla halkını biraraya getirdi.

Muğla ve çevresindeki yerel halktan filmde rol almak üzere yapılan 2000"e yakın oyuncu başvurusu neticesinde oyuncular seçildi. Seçilen oyuncularla haftalarca sinema oyunculuğu, tekniği ve estetiği üzerine çalışmalar yapıldı.

Oyun atölyesi şeklinde yapılan bu çalışmanın yönetimini Memet Ali Alabora yaptı. Çalışma sonucunda Muğla halkının bir çoğu akademik düzeyde oldukça önemli aşamalar kaydetti.

Yaşlısı, genci, kadını, çocuğu hep birlikte başrolünden, karakter oyuncusuna, figüranına kadar başarılı bir performans sergiledi. Böylelikle yönetmeninden, senaristine, oyuncusundan ve sponsorlarına kadar Muğlalı olan bir film ortaya çıkarken evrensel sinemanın yerel filmi gerçekleştirilmiş olurdu.

FİLMİN ÖYKÜSÜ
Muğla"da dondurmacı olan Ali Usta gittikçe insanların tercihi olmaya başlayan büyük dondurma markalarına karşı var olma mücadelesi vermektedir.

Bunun için de bir yandan dondurmasının reklamını yapmaya çalışırken bir yandan da yeni aldığı dondurma motoruyla köy köy dolaşmaktadır.

Kasabanın haylaz çocukları ise Ali Usta"nın sarı motoruna ve tabii ki içindeki dondurmalarına göz dikmişlerdir.

İlk uygun fırsatta da motoru çalarlar.

Borçla aldığı dondurma motorunu bıraktığı yerde bulamayan Ali Usta öfkeden delirir ve motorunu, kendisini yok etmek isteyen büyük dondurma markalarından birinin çaldığını düşünerek tek tek bayilerden motorunun hesabını sormaya başlar...

YÜKSEL AKSU YAPIM HAKKINDA KONUŞUYOR
Filmi yerel halkı oynatarak çekmek istediğimiz için yapımcılar tarafından reddedildik. Yapımcılar genel olarak filmin önemli rollerini profesyonel oyunculara oynatıp, halkı da figürasyon olarak kullanmamızı önerdiler. Oysa ki biz, İtalyan yeni gerçekçilerinin yaptıkları gibi sıradan insanların oynadığı bir film yaparak, hem naif oyunculuk estetiğini yakalamak, hem de yerel şive ve gestusların tadını ortaya çıkarmak, sahici (hakiki), saf bir film yapmak istiyorduk. Filmin geçtiği antik Karya bölgesinin bir üyesi olarak, bölgede binyıllardır varolagelen antik tragedya, komedya, retorika geleneğini biliyor ve bunu açığa çıkartmak istiyorduk.

Yaşadığımız çağ, bir “uzman cahiller” ordusu yaratmıştır. Herkes sadece uzmanlığını yapmaktadır. Sanat ve sanatçılık da yaşam ve toplumsallıktan yalıtılarak, bir uzmanlık alanına hapsedilmiştir. Oysa ki, her insan oyun oynayabilmeli, müzik yapabilmeli, tarımla uğraşabilmeli, arabasını tamir edebilmelidir. Sadece uzmanlaşma, insanı kendi bireysel ve kültürel zenginliklerinden uzaklaştırmıştır.

Bu yüzden, profesyonel oyuncularla değil, sıradan vatandaşlarla çalıştık. Çekimlerden önce, sinema oyunculuğu üzerine haftalarca çalıştık. Bu kurslarda insanların kamera karşısında rahatlamaları, kendi iç dünyalarını keşfedip ortaya çıkarmaya yönelik temrinler yapıldı; daha sonra rollerine çalıştırıldı. Rol alamayanlar; dekor, kostüm, prodüksiyon, teknisyenlik vesaire departmanlarda çalıştı.

Bölge insanı esnafıyla, yöneticisiyle mekanlarını, yemeklerini verdi. Muğla Valiliği ve Muğla Belediyesi otel masraflarımızı, Ula Belediyesi ulaşım, Akyaka Belediyesi akaryakıt, Gökova Belediyesi yemek, Milas Belediyesi içme suyu, Akçapınar ve Dirgeme Köy Muhtarlıkları hayvan, traktör gibi gereksinimlerimizi, Muğla esnafı da hem mekan hem figürasyon hem de aksesuar gereksinimimizi karşıladı. Böylelikle ortaya imece usulü bir film çıktı. Sonuçta yönetmeni, senaristi, yapımcısı, oyuncuları ve sponsorlarıyla bir bölge toplandı ve kendi filmini yaptı.

İstedik ki “Dondurmam Gaymak”; küçük esnafın, küçük kasabanın, “küçük” insanların “büyük” filmi olsun.

Yüksel Aksu (yönetmen)
1966 yılında Muğla"nın Ula ilçesinde doğdu. Dokuz Eylül Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Sinema bölümünden 1993"te mezun oldu. Aynı bölümde yüksek lisans yaptı.

Seyyar satıcılık, garsonluk, esnaflık, tarım işçiliği gibi işlerle birlikte 1987"de M.T.A" da maden işçiliği, 1988 ile 1993 yıllarında İzmir Devlet Tiyatrosu ve özel tiyatrolarda oyunculuk yaptı. Politika, sanat, tarih ve felsefeyle ilgilendi.

Sinema öğrencisi iken kısa film ve belgeseller çekti. 1990 yılında Yusuf Kurçenli"nin asistanı olarak sinema piyasasına girdi. Birçok sinema filmi ve televizyon dizilerinde asistanlık, koordinatörlük, süpervizörlük, yazarlık gibi görevler yaptı. Zeki Ökten"e asistanlık yaptıktan sonra 1999 yılında televizyon dizilerinde yönetmenliğe başladı. Birçok sevilen TV dizisine yönetmenlik yaptıktan sonra senaryo-yapım ve yönetmenliğini yaptığı “Dondurmam Gaymak”la sinemaya adım attı.

'Dondurmacı' Turan Özdemir

Filmin Künyesi
Senarist - Yönetmen: Yüksel Aksu
Tür: Komedi
Yapım: Makara Film
Hermes Film
Yapımcılar: Yüksel Aksu, Tankut Kılınç, Eyüp Boz,
Ortak yapımcılar: Elif Dağdeviren Güven, Bülent Helvacı
Süpervizör: Üstün Barışta
Oyuncular: Turan Özdemir ve Tüm Muğla Halkı
Oyuncu Eğitmeni: Memet Ali Alabora
Görüntü yönetmeni: Eyüp Boz
2. Yönetmen: Tankut kılınç
Müzik: BaBaZuLa
Genel Koordinatör: Ahmet Aksu
Yardımcı Yönetmen: Güliz Sağlam
Sanat Yönetmeni: Yıldız Uysal, Figen Erdöş
Yapım Tasarımı: Tan Berk Kurtcebe, Bora Batur, Burçin Batu
Kurgu: Sedat Karadeniz
Işık: Abdullah Yazıcı
Ses: Suat Alhan
Sound Design: Onan Karagözoğlu, Jan Peridar