Soner Yalçın, hangi ekonomistler için 'Tek tipçi kafa' dedi?

Gazeteci Soner Yalçın'ın Sözcü'deki bugünkü köşesinde, ekonomistlere yüklendi. İşte Soner Yalçın'ın ekonomistlerle ilgili dikkat çeken yazısı....

TEK TİPÇİ KAFA

Türkiye'de son kırk yılda…

Dört kez kriz geçiren…

Vahşi neoliberalizmin ülkede kök salmasının önemli etmenlerinden biri medya oldu:

Sadece Hürriyet, Sabah ya da Yeni Yüzyıl, Radikal gibi gazeteler değil.

1980'lerden itibaren ekonomi gazete ve dergiler ilk kez yayınlanmaya başlandı: Dünya, Barometre, Liberal Bakış, Finansal Forum, Para, Power, Ekonomist, Capital, Forbes gibi…

Gazeteler, ekonomi bültenlerine sayfalar ayırdı. Televizyon haber kanallarında saatlerce süren ekonomi bültenleri yaptı.

Milliyet gibi bazı gazeteler Amerikan finans yayını The Wall Street Journal gibi ekler verdi.

Ekonomi yazarları ikonlaştırıldı. Yabancı muhabirler el üstünde tutuldu; “akil adam” muamelesi gösterildi!

İş adamlarının sektöre girmesiyle medya tekelleştirildi; halktan kopuk plazalara taşındı ve habere bakış kurgulanarak “evrimleştirildi.”

Merkez medya, seçkinlerin/Beyaz Türklerin yayın organı oldu.

Amaç, devleti toplumu dönüştürüp “Ben Merkezci Çağı” başlatmaktı.

Amaç, topluma “tüketim bilinci” aşılamaktı.

Haber; borsa, döviz, faiz gibi “kağıttan kaplan” iktisadi araçlara teslim edildi:

-Eyvah borsa düşüyor!

-Eyvah döviz yükseliyor!

Emek dünyasına dönüp bakmadı bu ekonomi bültenleri…

Bu kırk yıllık neoliberal düzen medyadan üniversitelere kadar -sözde entelektüel- tek tipçi uzman yarattı. Manifestoları, koşulsuz şartsız kumarhane ekonomisine bağlılıktı!

Bugün hâlâ… “Ekonomist gazeteci” sıfatıyla bu ezberle yazıyorlar…

Bugün hâlâ… “Ekonomist / iktisatçı” sıfatıyla bu ezberle konuşuyorlar…

Savundukları sistemin son kırk yılda dört kez batmasından hiç söz etmiyorlar. Ülkenin kaynaklarına çökenlere hiç lafları yok. Küresel neoliberalizmin, zenginler ve yoksullar arasında -mülteci krizi gibi- derin sınıfsal bölünme yarattığını görmüyorlar.

Sorumluluğu hep halkta arıyorlar, yükü hep halkın sırtına bindiriyorlar.

İşte…  “EYT ülkeyi batırır” diyen de bu tek tipçi kafa!

Çünkü: Ücretleri-maaşları ülkedeki krizlerin sebebi göstermeye devam ediyorlar…

Çünkü: Çalışanlara-emekçilere yönelik istihdam temelli sosyal güvenlik politikalarına kırk yıldır karşılar…

Çünkü: Kamu kaynaklarının adil olmayan biçimde dağılmasından yanalar. IMF ve Dünya Bankası'nı çağırıp bir kez daha “kemer sıkma” politikalarını” devreye sokma taraftarları bunlar…

Tek tipçi kafanın istediği; hak kazanma temelli sosyal güvence koşullarının sürekli ağırlaştırılması. Bu sebeple:

1980'lere kadar emeklilik yaşı azalan eğilim gösterirken -1990'lar başında kısa dönem hariç- son kırk yılda tam tersi seyir izledi:

1950'de emeklilik yaşı 60 idi.

1965'de sınır 55 yaş oldu.

1969'da yaş 52'ye indi.

1976'da 25 yıl, 5 bin gün olarak belirlendi…

Neoliberalizmin devreye girmesiyle 1986'da emeklilik yaşı yine 60 oldu. 1980-1989 yıllar arasında emekçi haklarını daraltan 31 kanun çıkarıldı…

Türkiye tarihinin en büyük işçi gösterileri/ Bahar eylemleri sebebiyle 1991'de emeklilik yaşı aşağıya çekildi. (EYT'liler bu mücadele sayesinde hak kazandı.)

Fakat. Deprem ileri sürülerek 1999'da emeklilik kadınlar için 58, erkekler için 60'a çıkarıldı. Ardından… Neoliberalizmin katıksız savunucusu AKP, 2006'da emekliliği herkes için 65 yaş olarak belirledi!

EYT'liler yıllardır diyor ki:

-“Biz 1999'dan önce çalışmaya başladık, sosyal güvenlik primleri yatırdık ve beş bin küsur çalışma gününü doldurarak emekli olduk.”

Hukuken ve ahlaken doğrudur bu…

Neoliberal tek tipçi kafa, “emekçi hakkını” tedavülden kaldırdığı için korku salıyor ülkeye… Kırk yılda dört kez yaşanan krizinin sorumlusu olarak emekçileri göstermeye hâlâ devam ediyor!

Türkiye'nin asıl sorunu bu tek tipçi kafadır…