Uzanların malları yeter!

Yıllardır her fırsatta, Uzan imparatorluğunun çöküşüyle mağdur olan binlerce kişinin çaresizliğini dile getiriyorum. Bir bankaya sırf kapısında "Banka" yazdığı için para yatıran (düşük veya yüksek faizli olmasının hiçbir önemi yok) mudiler, imar Bankası (diğer bankalardan farklı olarak) tasfiye sürecine sokulunca şoke oldu,

Kapısında banka yazdığı için, devletin iç borçlanma senetlerine "aracılık yaptığı" varsayılarak İmar'dan bono alanları kim suçlayabilirdi ki!

Bu kişilerin haksızlığa uğrayarak, mağdur sınıfına yükselmesinde iki temel faktör var. Biri hiç şüphesiz, Uzanlar'ın "kriminal" boyut taşıyan iş yapma biçimi. Diğeri ise devletin, ilgili kurumlarının ilgisizliği ve siyasi otoritenin "feryatlara" kulak tıkayan, gerçekleri görmezden gelen tavn. (Bu, binlerce kişinin mağduriyetinin sürmesine yol açti.)

Bir başka mağdur kesim, Türkiye'nin en büyük enerji şirketlerinden Çukurova Elektrik (ÇEAŞ) ve Kepez'in imtiyaz hakkının iptal edilerek bu şirketlerin kurduğu barajlara el konulmasıyla oluştu.

Konuyu birkaç gün irdeleyeceğim. Amacım, bilineni tekrar ederek yaraları kaşımak değil.

Devlet, yüzbinlerce kişiden toplanan paralarla oluşturulan bir imparatorluğu çökertirken, tek bir amaç güdebilir:

Uzanlar'dan elde edilen varlıkların, alacaklı olan bu kişilere geri verilmesi...

Ancak, mahkeme kararlarına rağmen, off-shore hesaplarından mevduata dönen binlerce kişiye, 650 trilyon lira henüz ödenmedi.

24 bin bonozedeye ödeme yapılmadığı gibi "zararları oluşmamıştır" gerekçesiyle tek bir kuruş alamayacakları bilinmesine rağmen bu 24 bin kişi iflas masalarına yönlendirildi.

Çukurova ve Kepez'in küçük ortaklarına yönelik iyi niyetli çabalara rağmen umut ışığı yakılmadı.

Amacım ve iddiam şu:
Devlet, İmar Bankası nedeniyle üstlendiği (6.5 milyar dolar) yükün çok üstünde varlıklara ve gelire sahip oldu.

Gazeteci bir arkadaşım, geçen gün Uzanlar'a ait bir arsanın satışını (Telsim'e ait taşınmazın 45 milyon dolara Torunlar Gıda'ya satılması) köşesinde şöyle yorumluyordu:

"Uzanlar'ın devletin sırtına yüklediği yük biraz daha hafifledi."

Bu tip tespitler yanlış algılamalara yol açıyor ve mağdurların sorunlarını çözümü için TBMM'ye akıla çözümler önerilmesini zorlaştırıyor.

Olaya bir bütün olarak baktığımızda görünen manzara şu:

Devlet bu fazlayı mağdurlarla paylaşarak toplumsal barışa hizmet edecek çözümler üretmeli.

İsterseniz hep gizlenen, kamuoyuna hiçbir zaman açıklanmayan ÇEAŞ ve KEPEZ'in 12 Haziran 2003 tarihinde el konulan barajlarının getirisiyle işe başlayalım... Ardından Telsim, Star ve çimento fabrikaları ile devam ederiz...

Sadece barajlarından 2 milyar dolar geldi
Çukurova Elektrik ve Kepez, Türkiye'nin ilk çok ortaklı şirketleriydi. Adnan Menderes döneminde, 30 bin ortakla ve devlet kanalıyla kuruldu. Amaç, Seyhan ve Ceyhan nehirleri üzerine barajlar inşa etmek ve bölgenin enerji ihtiyacını karşılamaktı. Başka bir anlatımla devlet, küçük ortaklara kendi imkânlan ile barajlar yapmalan kaydıyla kurduklan şirkete elektrik üretim ve (Adana, Mersin, Hatay, Kahramanmaraş ve Burdur'un bazı bölge