Vicdan-cüzdan ikilemi yaşamayan adam

F1 arabalarını kolayca kullanabilecek oyuncaklar olarak görüyorsanız bilin ki gaza basmıyorsunuz.
(Mika Hakkinen)

Bu hafta seçtiğimiz -gündemle cuk oturan- kahramanın düşmanlarının sayısı dostlarının en az bin katı. Ve de binlerce kişi geceleri çitten atlattıkları koyunları saymak yerine, onu öldürme planları yaparak uyuyakalmayı tercih ediyorlar. Yani her gece maktulu hep aynı kişi olan binlerce sanal cinayet işleniyor. Pek de haksız sayılmazlar dersek; cürüme teşvik suçlamasıyla karşı karşıya kalacağımızı biliyoruz. Agahta Christie'ye taş çıkartan cinayet planları yapanların sanal suçlarını hafifletmek için değil ama, neden bu tür saplantıların pençesine düştüklerini anlatabilmek için en iyisi, kahramanımızın bir "deyiş" ini, daha doğrusu dünya görüşünü yansıtan bir demecini aktaralım: "Tıpkı büyük şirketler gibi devletleri de tek kişi yönetmeli. Toplantılar, bitmek bilmeyen tartışmalar, kulisler, masa altından atılan tekmeler... Offf! Çalışmayı, ileriye doğru yürüyüşü engellemekten başka hiçbir işe yaramayan şeyler... Bu tür bir çalışma ve yönetim sisteminde, sadece ve sadece, günümüz dünyasında ayakta kalma şansı vermeyen, son derece tutucu çözümler üretilebilir. O nedenle önüme çıkan her fırsatta, birçok ülkenin namuslu diktatörler bulabilirlerse, bugünkünden çok daha iyi konuma geleceklerini tekrarlayıp duruyorum. Yolsuzluk riski mi? Büyütmeyin canııım; yolsuzluklarda ve rüşvetlerde sadece paraysa sözkonusu olan, pek o kadar da önemli değil. Hatta bence sözünü etmeye bile değmez!" Bu görüşlerin ve etik anlayışının sahibi ve de yazımızın kahramanı, Formula-1 serisine bugün Kurtköy'de 150, belki de 200 bin kişinin akın edeceği İstanbul Grand Prix'sini (Fransızca bir tamlama; "Büyük Ödül" demek, sondaki "x" harfini okumuyorsunuz) katmayı uzun uğraşlar ve yüklüce bir çekten sonra binbir nazla kabul eden "Formula One Management" in patronu Bernie Ecclestone.

YARIŞ İÇİN OKULU BIRAKTI
Her fırsatta herkese çelme (yoksa kazık mı demek daha doğru) atmanın kapılarını ardına kadar açan -en hafif ifadeyle- yoz ve buram buram bencillik kokan bu dünya görüşüne sahip birine binlerce kişinin diş gıcırdatması ve geceleri yatağında sanal cinayet planları yapması hiç de şaşırtıcı değil. Ecclestone 28 Ekim 1930'da İngiltere'de, Ipswich'te doğdu. Babası şilep kaptanıydı. 16 yaşında hayatının tek tutkusu otomobil yarışları için okulu bıraktı. Aslında önceleri motosikleti otomobile tercih ediyordu. O zamanlar bir spor dalının konusu olmaya başlayan iki tekerleklisiyle epey yarışa katıldı. Bu işte epey ekmek olduğunu anladı. Ortağı Fred Compton'la birlikte motosiklet acenteliğine girişti. "Compton and Ecclectone" tabelasını dükkanın girişine astıklarında dünyalar sanki onun olmuştu. Kısa zamanda birçok kaza yaptı ve birkaç kez ölümden döndü. 1951'de Brands-Hatch pistindeki geçirdiği kazadan sonra Azrail'in ona son kez şans verdiğini anladı, "Galiba bu iş bana göre değil" diyerek yarışlara veda etti. Elden düşme otomobil ticaretine başladı. Ama 1957'de pistlere geri döndü: F1'daki Connaught takımının menajeri olarak. Takımın yıldızı İngiliz pilot Stuart Lewis-Evans'tı. (O zamanlar F1 yarışları 7 yaşındaydı. Gerçi 1906'da Fransa'da ilk Grand Prix yarışları düzenlenmiş, onu 1908'de ABD, 1929'da Monaco yarışları izlemiş, 1947'de Formula-1 kurumsallaşmıştı ama birden fazla ülkedeki yarışları bünyesinde toplayan F1 için 1950'ye kadar beklemek gerekmişti.) F1 pistlerine alışmaya çalıştığı o çıraklık döneminin ikinci yılında, 1958'de, henüz 28 yaşındaki Stuart Lewis-Evans'ın Kazablanka'daki Fas Grand Prix'sindeki trajik ölümüyle yıkıldı Ecclestone. Alevler içinde can veren Lewis-Evans'ın cenazesini uçağa kendi elleriyle taşıdı ve yol boyunca tabutuna sarılıp ağladı. Ve bir kez daha otomobil sporlarından uzaklaştı. Epey uzun s